Biz hayal gormeyiz!

Bir ruyasi vardi hefendinin,henuz uc bes kisi varken yaninda..bir haritasi duvarda ve isaretlenmis ulkeler kucuk raptiyelerle..Bir ruyasi vardi tum dunyayi icine alan..Anlatiyordu etrafindakilere ruyasini da bazen “beni anlamiyorlar,beni anlamiyorlar” diyordu cami minberlerinden gozyaslari icerisinde..
Bir gun o uc bes kisi den birtanesi safiyane “hocam fazla hayal gormuyor muyuz” demisti de yillar sonra Hocaefendi; Pensilvanya`da dunyanin dort bir yanindaki okullarla alakali konusurlarken, az otesine outran agabeye hafifce egilerek “biz hayal gormeyiz” demisti..Evet biz hayal gormeyiz…
Bir ruyasi vardi ve buna bir de siir yazmisti ve biz o siiri yine yillar sonra ruyasini gordugu cocuklarin agzindan 7.Turkce Olimpiyatinda dinledik..
Hatirlar misiniz o siiri…

Akyol

Gördüm nurlu geleceği rüyamda bir gece,
Işıklar yağıyordu her tarafa sessizce...

Ahenkle işleyen bir saat gibiydi isler;
Bir bir silinip gitmisti asırlık teşvişler...

Ve herkes birbirine yürekten bakıyordu;
Somaki musluktan kevserler akıyordu.

Tertemiz çehreleri ile geçerken kudsiler,
Ümitlerimize bir bir fer salıp geçtiler.

Yeni bir dünya kuruluyordu; harıl harıl...
Her taraf gökle yarışır gibi... pırıl pırıl !

Geçtikçe tekmil bu şimsek bakışlı yiğitler,
Anladım; muştusu verilen zamanmış meğer.

Civanlar gördüm yüzlerinde gariplik rengi,
Hükmettım kı bunlar,o ilk kudsilerin dengi.

Dolaştım her tarafı usanmadan,bezmeden;
Ziya ıçenlere erdim bir ulu çesmeden...

Şükranla gerilip gezenler vardı kolkola..
Sonra teker teker ulaştı herkes AKYOL'a...