UMUT

“Gözlerinden aldığım umutla devam ediyorum yola…

Sırlı camda gördüğüm bu akis,
Neden buğulu, nedir bunca sis?
Hep demiyor muyum sana,
Ruhunu koruyup kollasana!

Etrafta görmeye alışamadığın bu hengâme,
Sürüp gidiyor bak işte, kime ne,
Düşün, dinle, lakin bekleme,
Giydinse “kul” perdeni, başka libas isteme,
Yalnızlık mı?
Olsun,
Yeter ki ömrün O’nun nuruyla dolsun!

Gözlerinden aldığım umutla devam ediyorum yola,
Bana bir lahza olsun sokulsana,
Göreceksin bak,
Nefs kafesini kırdığında,
Dönüşecek hüzün, sevinçle yaşamaya,
Haydi, ne duruyorsun?
Davransana.

Söndürme şuleni, kapatma pencereni,
Yıkma ümit kalesini,
Gözlerin,
Gözlerin ki,
Benim en büyük özlemim…”

Kalbin akla, sîretin sûrete, için dışa seslenişi